สมชาย: อันนา ผมไม่รู้จะเขียนต่อยังไงแล้ว คุณมีไอเดียอะไรบ้างไหม?
อันนา: สมชาย คุณน่ะเป็นนักเขียนรักชื่อดังนะ ยังมาถามฉันเรื่องไอเดียอีกเหรอ?
สมชายยิ้มเจื่อนๆ พร้อมกับก้มหน้ามองต้นฉบับนิยายรักที่เขากำลังเขียนอยู่บนโต๊ะ สมชายเป็นนักเขียนรักที่มีชื่อเสียงในวงการ แต่ช่วงนี้เขาประสบปัญหาในการเขียน รู้สึกว่าไอเดียมันตื้อไปหมด สไตล์การเล่าเรื่องที่เคยราบรื่นกลับติดขัดอย่างไม่เคยเป็นมาก่อน เขาถูกสำนักพิมพ์มอบหมายให้อันนา บรรณาธิการสาวสุดเข้มงวดมาช่วยดูแลต้นฉบับครั้งนี้
อันนาเป็นบรรณาธิการที่มีชื่อเสียงเรื่องความเป๊ะและไม่ยอมให้มีข้อผิดพลาด สมชายค่อนข้างกังวลที่จะต้องทำงานร่วมกับเธอเพราะได้ยินกิตติศัพท์ของความเข้มงวดมานาน แต่ในอีกมุมหนึ่ง เขาก็หวังว่าเธอจะสามารถช่วยให้เขากลับมาเขียนได้อย่างคล่องแคล่วเหมือนเดิม
อันนา: ไหนลองให้ฉันดูหน่อยสิ คุณเขียนถึงไหนแล้ว?
สมชายเลื่อนต้นฉบับให้อันนาดู เธออ่านเงียบๆ สักพักก่อนจะเงยหน้าขึ้นมองเขาด้วยสายตาที่เฉียบคม
อันนา: สมชาย บทนี้มันค่อนข้างตื้นเกินไปนะ ตัวละครเอกหญิงของคุณขาดมิติ ฉันว่าเธอควรจะมีความซับซ้อนมากกว่านี้ เช่น การตัดสินใจเรื่องความรักไม่ควรจะง่ายแบบนี้ คุณควรใส่อารมณ์ความรู้สึกที่ลึกซึ้งลงไปหน่อย
สมชายมองหน้าอันนาด้วยความเงียบ เหมือนโดนต่อว่า แต่ก็น้อมรับเพราะรู้ว่าเธอพูดถูก
สมชาย: ก็จริงนะ… แต่มันยากจริงๆ นะช่วงนี้ ผมคิดอะไรไม่ออกเลย
อันนา: ไม่เป็นไรนะ สมชาย เดี๋ยวเราค่อยๆ แก้กันไป ฉันจะช่วยคุณเอง
สมชายรู้สึกผ่อนคลายขึ้นเมื่อได้ยินคำพูดนั้นจากอันนา แม้เธอจะดูเข้มงวด แต่น้ำเสียงและคำพูดของเธอก็แฝงไปด้วยความหวังดี
อันนาเริ่มเปิดมือถือขึ้นมาเพื่อหาข้อมูลเพิ่มเติมเกี่ยวกับการสร้างมิติตัวละครหญิง เธอต้องการข้อมูลจากแหล่งที่น่าเชื่อถือเพื่อแนะนำสมชาย แต่ทันใดนั้นเอง หน้าเว็บที่ปรากฏบนหน้าจอกลับไม่ใช่เว็บที่เธอต้องการ แต่เป็นเว็บโป๊
อันนา: อุ๊ย!
อันนาตกใจเล็กน้อยเมื่อเห็นหน้าเว็บที่ไม่เหมาะสมปรากฏบนหน้าจอ เธอรีบกดปิดทันที แต่ไม่ทันเสียแล้ว สมชายเห็นพอดี ทั้งสองต่างก็เงียบไปชั่วครู่ก่อนจะระเบิดหัวเราะออกมาพร้อมกัน
สมชาย: ฮ่าๆๆ อันนา! นี่คุณเองก็เปิดเว็บโป๊แบบนี้ด้วยเหรอ?
อันนา: โอ๊ย! ไม่ใช่แบบนั้น! ฉันแค่เปิดหาข้อมูล แล้วมันดันเด้งขึ้นมาเอง! (หัวเราะ)
สมชายหัวเราะจนต้องยกมือขึ้นปิดปาก เขาเห็นสีหน้าแดงระเรื่อของอันนา ทำให้บรรยากาศที่เคยเครียดตอนเริ่มต้นทำงานกลับเบาลงมากกว่าเดิม อันนาหัวเราะตัวเองเบาๆ และพยายามดึงตัวเองกลับมาให้โฟกัสกับงาน
อันนา: เอาล่ะๆ พอแล้ว หยุดขำได้แล้ว มาทำงานต่อกันดีกว่า! ก่อนที่คุณจะหัวเราะมากจนปวดท้อง
สมชาย: โอเคๆ แต่บอกตรงๆ เลยนะ อันนา ผมไม่เคยเห็นคุณหัวเราะแบบนี้มาก่อนเลย คุณดู…น่ารักดีนะ
คำพูดของสมชายทำให้อันนาชะงักเล็กน้อย ก่อนที่เธอจะกลับมาที่โหมดบรรณาธิการเข้มงวดเหมือนเดิม แต่ในใจลึกๆ เธอก็รู้สึกดีที่สมชายชมเธอแบบนั้น
อันนา: ขอบคุณนะ… แต่ตอนนี้ขอให้คุณโฟกัสกับนิยายของคุณก่อนเถอะ!
ทั้งสองคนหัวเราะกันอีกครั้งและกลับมานั่งทำงานต่อ อันนาค่อยๆ ช่วยสมชายปรับบทต่างๆ ให้มีความเข้มข้นขึ้น ทั้งสองคนแลกเปลี่ยนความคิดเห็นกันไปเรื่อยๆ ทุกคำวิจารณ์ของอันนาช่วยให้สมชายเห็นภาพชัดขึ้นว่าควรจะปรับแก้ยังไง สมชายเริ่มกลับมาเขียนได้อย่างคล่องแคล่วและมีแรงบันดาลใจใหม่ๆ ที่เข้ามา
แต่ยิ่งเวลาผ่านไป ความรู้สึกของสมชายกลับเริ่มเปลี่ยนแปลงไป เขาเริ่มรู้สึกดีใจที่ได้ทำงานกับอันนา ไม่ใช่แค่เพราะเธอช่วยให้เขาแก้ไขงานได้ แต่เพราะเขารู้สึกถึงความอบอุ่นและความสนิทสนมที่เกิดขึ้นระหว่างพวกเขา
อันนาเองก็รู้สึกเช่นกัน เธอเริ่มสังเกตเห็นว่าสมชายไม่ใช่แค่นักเขียนที่เก่ง แต่ยังเป็นคนที่มีอารมณ์ขันและมีความเข้าใจในเรื่องของหัวใจมากขึ้นเรื่อยๆ
ทั้งสองคนยังคงทำงานร่วมกันอย่างใกล้ชิดจนในที่สุดนิยายของสมชายก็เสร็จสมบูรณ์ อันนาอ่านต้นฉบับทั้งหมดและพยักหน้าอย่างพอใจ
อันนา: สมชาย ฉันว่ามันดีมากเลยนะ คุณทำได้ดีมาก!
สมชาย: ขอบคุณนะอันนา ถ้าไม่มีคุณ ผมคงไม่สามารถเขียนออกมาได้ดีขนาดนี้
ทั้งสองมองหน้ากันและยิ้มให้กัน สมชายรู้สึกว่าความสัมพันธ์ของพวกเขาเริ่มเกินกว่าแค่การทำงานร่วมกัน อันนาก็รู้สึกถึงความอบอุ่นที่ไม่เคยเกิดขึ้นกับใครมาก่อน
สมชาย: อันนา… ผมมีบางอย่างอยากบอก
อันนา: อะไรเหรอ?
สมชาย: ผมคิดว่าผมเริ่มชอบคุณนะ…
อันนาหยุดชะงักไปชั่วครู่ ก่อนจะยิ้มออกมาอย่างเขินอาย
อันนา: ฉันก็คิดเหมือนกันนะสมชาย…
ทั้งคู่เปิดใจให้กันและกันและคืนนั้นทั้งคู่ก็ได้จัดหนักกันอย่างเร่าร้อน
ใส่ความเห็น