ผมชื่อ “ป๊อป” เป็นคนไข้ที่มีปัญหาผิวหนังเป็นผื่นเรื้อรังมานาน จะว่าไปมันก็ไม่ใช่โรคที่อันตรายถึงชีวิต แต่บอกเลยว่ามันน่ารำคาญสุด ๆ ครับ ไอ้เจ้าอาการคันยุบยิบที่เกิดขึ้นทุกครั้งที่ผื่นมันลุกขึ้นมาทำให้ผมต้องเดินเข้าโรงพยาบาลเป็นว่าเล่น และที่น่าสนใจคือ ผมได้เจอคุณหมอคนเดิมทุกครั้ง “หมอน้ำ” สาวสวยที่ดูแลเรื่องผิวหนัง เธอเป็นหมอประจำตัวผมมาเกือบปีแล้ว

แรกเริ่มเลย ผมก็แค่รู้สึกขอบคุณที่เธอช่วยรักษาอาการของผม แต่เวลาผ่านไปเรื่อย ๆ การมาหาหมอน้ำกลายเป็นสิ่งที่ผมเฝ้ารอมากขึ้น ไม่ใช่เพราะอาการผื่นนะ แต่เพราะผมเริ่มรู้สึกพิเศษกับเธอ

หมอน้ำเป็นคนที่ดูใจดีเสมอ ไม่ว่าเวลาที่ผมจะมาบ่นเรื่องผื่นหรือปัญหาสุขภาพเล็ก ๆ น้อย ๆ เธอก็มักจะรับฟังด้วยความใส่ใจ และที่สำคัญ รอยยิ้มของเธอมันทำให้วันนั้นของผมสดใสขึ้นเสมอ

“วันนี้อาการดีขึ้นไหมคะ คุณป๊อป?” หมอน้ำถามด้วยน้ำเสียงที่คุ้นเคยขณะที่นั่งลงตรงข้ามผมในห้องตรวจ

“ก็ยังคันอยู่บ้างครับหมอ แต่ไม่รุนแรงเท่าเดิม”

เธอยิ้มให้ “ดีค่ะ แต่หมออยากให้คุณลองใช้ยาตัวใหม่นะคะ น่าจะช่วยได้”

ผมพยักหน้า “หมอครับ ผมว่าผมเชื่อใจหมอหมดแล้วล่ะ หมอจะให้ใช้ยาอะไรก็ได้ครับ แค่ได้เจอหมอ อาการผมก็เหมือนจะดีขึ้นแล้ว”

หมอน้ำหัวเราะเบา ๆ “คุณนี่นะ ช่างพูดจัง”

การพูดคุยเฮฮาของเรายังคงดำเนินไปอย่างสบาย ๆ แต่แล้วเรื่องที่ไม่คาดคิดก็เกิดขึ้น ขณะที่หมอน้ำหยิบมือถือขึ้นมาเพื่อ search ชื่อยาให้ผม เธอก็กดเข้าหน้าเว็บหนึ่ง แต่เว็บนั้นกลับไม่ใช่หน้าเว็บที่เธอตั้งใจหา!

“อ้าว!” เสียงของหมอน้ำดังขึ้นทันทีที่หน้าเว็บที่เปิดมาเป็นเว็บหนังโป๊ แทนที่จะเป็นข้อมูลยา

“อะ…อะไรกันเนี่ย!” หมอน้ำรีบปิดหน้าจอด้วยความเขินอาย

ผมที่นั่งอยู่ตรงหน้า มองเห็นเหตุการณ์ทุกอย่างชัดเจน หัวเราะออกมาเบา ๆ “หมอครับ ผมว่ามีคน hack เว็บหมอแล้วล่ะ”

เธอหน้าแดงขึ้นทันที “แย่จริง ๆ นี่มันเว็บอะไรเนี่ย! หมอไม่รู้เลยนะว่ามันจะมีอะไรแบบนี้บนมือถือหมอ!”

“ใจเย็น ๆ ครับหมอ ผมว่ามันคงแค่ระบบรวนหรือไม่ก็โดนไวรัส แหม…หมอน่าจะรู้ว่าผมไม่คิดอะไรหรอกครับ แต่ผมก็ชอบดูนะ หนังโป๊อ่ะ pornhub เอย youporn เอย xxxpostpic เอย ยิ่งหนังโป๊เกาหลีผมยิ่งชอบ”

หมอน้ำยิ้มเขิน ๆ “…หมออายมากเลย”

“ไม่ต้องอายหรอกครับหมอ มันก็แค่เรื่องบังเอิญ แต่ถ้าจะให้ดี หมอเปลี่ยนหัวข้อสนทนาไปเรื่องอื่นดีกว่า ผมว่ามันจะดีกว่าครับ”

เราเปลี่ยนมาคุยเรื่องอื่นแทน เรื่องยาที่เธอจะแนะนำก็ถูกเก็บไว้เป็นความลับในช่วงนี้ไปก่อน แต่ผมสังเกตได้ว่าหลังจากเหตุการณ์นั้น หมอน้ำดูเหมือนจะผ่อนคลายมากขึ้น และเราก็เริ่มสนิทกันมากขึ้นเรื่อย ๆ

ครั้งต่อมา เมื่อผมไปหาหมอน้ำอีกครั้ง เธอพูดกับผมว่า “คุณป๊อป หมอรู้สึกดีที่คุณไม่ได้ทำให้เรื่องวันนั้นกลายเป็นเรื่องใหญ่”

ผมยิ้มกลับ “แหม หมอจะกลัวทำไม ผมก็คนธรรมดาเหมือนกันครับ สิ่งสำคัญคือเราก็เข้าใจกันดีใช่ไหมครับ”

หมอน้ำพยักหน้าและยิ้มอย่างอบอุ่น “ค่ะ คุณเป็นคนไข้ที่น่ารักจริง ๆ”

นั่นเป็นจุดเริ่มต้นของความรู้สึกพิเศษที่ผมกับหมอน้ำมีต่อกัน การรักษาผื่นที่ผิวหนังกลายเป็นเพียงข้ออ้างเท่านั้นที่จะทำให้เรามีเวลาเจอกัน และคุยกันมากขึ้น ผมรู้สึกว่าเธอเริ่มเปิดใจกับผมมากขึ้นเช่นกัน

“คุณหมอครับ ถ้าผมรักษาหายแล้ว ผมยังจะมาหาได้ไหมครับ”

หมอน้ำหัวเราะเบา ๆ “ถ้าคุณป๊อปหายแล้วก็ต้องมาแค่เพื่อตรวจติดตามนะคะ แต่…ถ้าคุณคิดถึงหมอก็มาเยี่ยมได้นะ”

หัวใจของผมเต้นแรงขึ้นเมื่อได้ยินแบบนั้น ผมเริ่มรู้สึกว่าความสัมพันธ์ระหว่างเรามันไม่ใช่แค่หมอและคนไข้แล้ว มันเป็นมากกว่านั้น และผมก็รู้ว่าหมอน้ำเองก็รู้สึกแบบเดียวกัน

จากวันนั้น เราก็ยังคงนัดเจอกันบ้างนอกเวลาทำงาน ผมกลายเป็นคนที่มีแรงจูงใจที่จะรักษาตัวให้ดีขึ้น และการเจอหมอน้ำกลายเป็นส่วนหนึ่งของวันที่ทำให้ผมมีความสุข